Noa's verhuizing deed haar beseffen dat God dichtbij is

Mijn naam is Noa en ik ben twintig jaar. Ik woon met mijn ouders, broertje en zusje sinds twee jaar in Apeldoorn, maar ik ben opgegroeid in Lelystad. Ik ben gelovig opgevoed en kom mijn hele leven al in de kerk. Ik heb door de jaren heen mijn weg mogen vinden naar mijn identiteit als Gods Dochter met vallen, opstaan en erdoorheen gedragen worden.

Vroeger waren de kerk en het geloof als vanzelfsprekend een onderdeel van mijn leven, hoewel ik het serieus nam en belangrijk vond. In mijn tienerjaren vond ik uitdaging in een zoektocht waarbij ik ontdekte wie God was en wat het geloof voor mij betekent. Er ontwikkelde zich een persoonlijke relatie tussen God en mij en ik vond een stukje van mijn identiteit in Hem. Ik ontdekte van alles, waardoor ik ook steeds meer vragen kreeg en ik voelde me op een bepaald punt enorm vastlopen. Het zat me dwars dat ik niet alles begreep.

Toen ik zestien was, ging ik met mijn vader een weekje naar het buitenland en kon ik even letterlijk alle stress en verplichtingen thuis achterlaten en me richten op het moment. Ik zat middenin een periode waarin ik veel worstelde in mijn geloof en naar houvast zocht. We gingen in die week ook naar de kerk en bij de woorden die werden gezongen tijdens de aanbidding, voelde ik ineens een grote last van mijn schouders vallen. Ik had hiervoor niet het idee dat ik God kwijt was, maar na dit moment voelde het wel alsof ik God weer had gevonden. Ik werd me bewust van mijn diepe verlangen naar Gods aanwezigheid in mijn leven, dat ik eigenlijk was vergeten in alle onrust die ik al zolang ervaarde. Hier wist ik dat ik God nooit meer wilde loslaten, omdat ik besefte dat Hij dat ook niet had gedaan. Daarna volgde de coronatijd en dat herinner ik me als een intense periode van zoeken, nog meer vragen hebben en strijd ervaren. Toch wist ik dat ik ondanks alles kon terugvallen op de waarheid van Jezus.

Hiermee begon een moeilijk proces

Toen ik ging studeren, ben ik met het hele gezin verhuisd naar Apeldoorn en dat was het begin van een nieuwe levensfase. Ik moest opnieuw mensen leren kennen, mijn omgeving, mijn huis en mijn studie waren nieuw. Deze veranderingen maakten dat ik me soms angstig, depressief en heel eenzaam voelde, want mijn vanzelfsprekende basis was weggevallen. Hiermee begon een moeilijk proces waarin ik me bewust werd van alle zere plekken die ik had. Maar ik wist ook dat ik God had en daarom nooit echt alleen was. Ik ben de laatste paar jaar dan ook volledig aangegaan met God.

In mijn relatie met God vandaag de dag ervaar ik en leef ik naar de vrijheid en genade die Hij me heeft gegeven. Ik voel me geleid in hoe ik Hem mag opzoeken; Hij leert me bidden, Hem zien en zijn karakter kennen. Ik heb geleerd dat God juist te vinden is in en door wat Hij me geeft. Ik heb ook geleerd dat ik als menszijnde in de wereld zoals die nu is, blijf tekortschieten in mijn relatie met God. Soms kan ik alleen maar gebrokenheid zien in mezelf en om me heen. Maar God ziet mij en Hij ziet mij vanuit zijn overvloedige genade en liefde. En ik mag de keuze maken ook door die lens te gaan kijken, en volledig afhankelijk te worden van Hem. Jezus maakt het voor mij mogelijk om in verbinding te blijven met God, omdat hij mijn zonden heeft weggewassen. Jezus is gestorven aan het kruis voor mij en Hij heeft de dood overwonnen.

Ik maak deze keuze niet voor anderen. Maar voor Jezus.

Ik heb me er nooit klaar voor gevoeld om me te laten dopen, en kon ook nooit zo goed bedenken waarom. Ik wist namelijk wel heel zeker dat ik Jezus wilde volgen. In de laatste maanden ben ik langzaam steeds meer open gaan staan voor de beslissing om me te laten dopen, omdat ik verwachtingen van anderen die ik hierin voelde, heb mogen loslaten. Want ik maak deze keuze niet voor anderen. Maar voor Jezus.

Ik kies voor Jezus omdat ik zie waar de afstand tussen mij en God toe leidt. Maar Hij heeft me ook laten zien dat Hij door Jezus zo dichtbij mij is als mijn eigen adem. Ten diepste geloof ik dat alleen Hij mij helemaal kan vullen en voorzien. Hij is mijn Maker, veilige haven en grootste vriend.