Mijn naam is Julia. Ik kom uit een gezin met één oudere zus. Mijn vader was leraar en mijn moeder was grotendeels thuis voor ons. Mijn vader had een bipolaire stoornis, waardoor hij periodes heeft met depressiviteit. We zijn christelijk opgevoed, hoewel ik daar als kind niet veel waarde aan hechtte. Alleen de muziek vond ik erg mooi, maar het geloof heb ik al heel jong geparkeerd.
Naarmate ik ouder werd, merkte ik dat mijn ouders heel beschermend waren naar mij. In mijn puberjaren werden vrienden steeds belangrijker voor me en dat vonden mijn ouders moeilijk. Zonder dat er echt een reden voor was werden sommige vrienden voor mij verboden. ‘Dat is geen goede vriendin voor jou’, werd dan gezegd. Daar begreep ik niets van.
Ook met woorden werd mij veel pijn gedaan
Zo werd mijn wereld heel klein, terwijl ik steeds meer de behoefte kreeg om mijn vleugels uit te slaan. Wilde ik een nachtje logeren bij een vriendin, dan werd dat direct verboden. Op oudere leeftijd ging ik daar tegenin. Als ik dan thuiskwam, werd ik daarvoor fysiek gestraft. Ook met woorden werd mij veel pijn gedaan. Ik kan me nog levendig herinneren dat mijn vader eens tegen me zei: ‘als jij in de greppel ligt, dan stap ik over je heen’.
Op mijn 19e kreeg ik verkering. Die jongen mocht na een tijdje ook niet meer bij ons thuis komen, maar ik ging wel met zijn familie mee op skivakantie. Omdat we vroeg moesten vertrekken, zou ik bij hen logeren. Mijn ouders wilden dat niet, maar ik begreep niet waarom. Ik zou toch de hele week al bij hen slapen. Dus ik besloot toch de avond te gaan. Dat lukte niet. M’n ouders bezetten de deur en sleurden me aan mijn haren van de trap af, ook sloegen ze me hard op mijn hoofd met een borstel. Omdat het zo uit de hand liep, kwam het broertje van mijn vriend mij ophalen met een honkbalknuppel in zijn auto. Hoewel ze er alles aan deden om mij daar te houden, ben ik toch met mij tas en spullen weggekomen.
We besloten snel te trouwen
Na die tijd vluchtte ik op een dag het huis uit. Het kon alleen maar beter worden, dacht ik. Ik woonde toen een aantal maanden bij mijn vriend. Na verloop van tijd kregen we een flatje samen. Het was oud en koud en we hadden geen geld of spullen. Ik kwam na een korte tijd samenwonen, op mijn 21e, erachter dat ik al 6 maanden zwanger was. We besloten snel te trouwen. Tijdens mijn bruiloft zag ik mijn moeder nog om het hoekje kijken. Dat zal ik nooit meer vergeten. Hoe ze er toch bij wilde zijn, maar dat niet kon opbrengen. Alsof ze mij nooit los kon laten, maar nu ik eenmaal los was, kon ze mij niet meer verdragen.
In een korte tijd kregen we 3 kinderen. Het was een mooie maar ook zware tijd waarin ik voor de tweede keer een hernia kreeg tijdens de tweede zwangerschap en een half jaar op bed moest liggen. Naast de lichamelijk pijn, worstelde ik ook met mijn eigen waarde. Ik bleef op zoek naar liefde en erkenning. Mijn man en ik deden steeds minder samen.
In al die tijd heb ik nooit aan God of geloof gedacht
Het liep helemaal stuk toen ik verliefd werd op een andere man. De scheiding liep uit op een gevecht. In al die tijd heb ik nooit aan God of geloof gedacht.
In 2020 stond de wereld ineens stil. Door corona werden allerlei gewone dingen ineens stopgezet. Het was een spannende en verwarrende tijd. Het voelde alsof er veel angst werd gezaaid. Ik zag het als misleiding en vond het niet goed om zomaar mee te gaan in de ideeën van de overheid. Ik besloot zelf op zoek te gaan naar de waarheid en zag bij mijzelf en bij de kinderen dat het heel belangrijk was om verbonden te blijven aan elkaar. Daar deed ik heel erg mijn best voor. Zo ging ik langs een paar deuren en verbond ik vooral veel moeders voor een groep dat moederhart heette. Ik kwam ook bij Hans aan de deur. We gingen steeds meer met elkaar om en ik werd verliefd.
De Bijbel werd ineens weer interessant
In Bakkeveen werden regelmatig bijeenkomsten gehouden in die tijd over allerlei onderwerpen. Je hoorde daar nog andere geluiden dan de angstboodschap op het journaal. Ik ging graag naar die bijeenkomsten. Samen met Hans ging ik naar een bijeenkomst waar Peter van de Weerd sprak over de eindtijd. Wat er in de Bijbel werd beschreven over de tijd van nu en alle onrust in de wereld sprak me erg aan. De Bijbel werd ineens weer interessant. Samen met Hans ben ik toen ook naar de kerstshow gegaan van Upstream. Die hele avond was zo bijzonder. Ik werd diep geraakt en de hele voorstelling waren er tranen. Het voelde alsof ik God daar ontmoette. Er ging iets open in mij. Ik was zo dankbaar dat Hans naast me zat.
We gaven ons samen op voor de Op Zoek naar God cursus en ik ging een oprechte zoektocht aan. Daarin kreeg ik steeds beter zicht op God, op mijzelf en de wereld. God verzachtte mij steeds meer. De liefde die ik steeds om mij heen zocht, ontving ik van Hem.
Als ik lees over Jezus, kan ik de liefde zien die Hij al die jaren hier op aarde gaf. Ik zie dat Hij de liefde en kracht is die ik altijd al voelde voor mijn kinderen en voor andere mensen. Het grijpt me erg aan als ik denk aan de pijn die Hij moest doorstaan, maar het is ook een groot voorbeeld. Ja we zullen allemaal pijn en moeilijke tijden kennen in ons leven.
Het is niet makkelijk
Een tijd geleden kwam ik mijn vader tegen op straat. We keken elkaar recht aan. Hoewel ik het moeilijk vond, stapte ik van mijn scooter en gaf hem een knuffel. ‘Kom je morgen naar huis,’ vroeg hij. Ik besloot dat te doen. We hebben nu weer regelmatig contact. Het is niet makkelijk, het haalt ook veel verdriet naar boven. Maar ik voel ook de kracht die ik van God krijg om dit te doen. Stap voor stap verdwijnt de boosheid en komt daar liefde voor in de plaats. Dankzij Jezus werden mijn zonden vergeven, maar ook die van hen.
Afgelopen zomer maakte ik een prachtige wandeling langs de kust van Portugal om even een paar dagen alleen te zijn. Daar stond een kruis en ik ging daar even zitten. Ik deed mijn muziek aan en hoewel ik het niet had gekozen, speelde het lied Jireh af. God voorziet. Weer kwamen de tranen en ik wist daar dat al die tijd God me de kracht heeft gegeven die ik zo nodig had. Om mn vleugels uit te slaan en met alle vertrouwen de toekomst in te gaan.