Arjan genoot van zijn vrijheid, maar vond niet waar hij naar op zoek was

Ik ben Arjan. Ik ben 51 jaar en leef samen met een lieve vrouw, Donna…

Ik ben opgegroeid in de provincie Groningen samen met mijn ouders en zus. Mijn ouders hebben mij opgevoed met het geloof in God. Ik ging elke zondag mee naar de kerk en naar de zondagschool. Later ging ik met de jeugd naar christelijke festivals zoals Opwekking, ging ik naar Bijbelstudies en heb ik als drummer in meerdere bands gespeeld.

Dit maakte ook dat ik geen contact meer met God zocht

Vanaf mijn 19e jaar moest ik de dienstplicht vervullen. Dit was voor mij een hele nieuwe wereld en dit maakte ook dat ik geen contact meer met God zocht. De jeugd waar ik altijd mee omging was er niet meer omdat iedereen ook zijn eigen weg ging. Het welbekende huisje, boompje, beestje.

Ik richtte mij op mijn werk bij defensie. Ik voelde mij hier thuis en genoot van de vrijheid. Tot mijn 37e ben ik werkzaam geweest bij de landmacht, de marine, luchtmacht en de marechaussee. Ik verbleef in die tijd vaak op de kazerne. Ik had veel gezellige collega’s om mij heen, maar na het werk was ik ook veel alleen. Ik had ruimte voor mijzelf nodig omdat ik merkte dat teveel sociale prikkels niets voor mij waren. Wat ik vaak miste op deze momenten was warmte, liefde en genegenheid. Om dit toch te voelen ging ik in die tijd geregeld naar vrouwen die hun diensten aanboden tegen betaling. Ik deed dit voor het genot en om het gevoel te ervaren om geliefd te zijn door een vrouw. Toch wist ik van binnen geen liefde was en van binnen voelde ik mij dan ook vaak schuldig.

Er waren collega's die tegen mij zeiden: je bent een fijne collega maar soms wel apart. Ik vroeg mij dan vaak af; ben ik dan zo anders dan anderen? Ik beleefde dingen veel intenser en moest vaak prikkels verwerken. Ik was soms verlegen in contact en kon mij snel ongemakkelijk voelen in mijn doen en laten. Ondanks lieve familie, vrienden en collega’s voelde ik mij in het anders zijn vaak alleen en onbegrepen.

Ik weet nu pas dat dit kwam omdat ik hoog sensitief ben, ook wel HSP genoemd. Kenmerken van mijn gedrag en gevoelens passen hierbij. Het viel op zijn plek toen ik erover las en erover begon na te denken. Dit heeft mij geholpen om mezelf beter te begrijpen.

Totaal onverwachts is de tweeling overleden in de buik

Op ongeveer mijn 45e jaar maakte het vele alleen zijn plaats voor een vrouw, Donna. Zij raakte zwanger van een tweeling. Totaal onverwachts is de tweeling overleden in de buik. Er brak een lange tijd van intense verdriet en rouw aan. Mijn ouders, mijn zus en mijn oma hebben altijd voor ons gebeden ook in deze moeilijke tijd.

Ik werkte ondertussen niet meer bij defensie maar bij de politie. Toen ik op een nieuwe functie solliciteerde ontmoette ik ook mijn nieuwe collega Jorrit. Jorrit heeft zich nog niet zo lang geleden ook laten dopen. Door zijn enthousiasme en zijn sterke geloof is ook mijn vlammetje voor God weer gaan branden. Ik zag dagelijks God werken door Jorrit heen, er gebeurden zoveel kleine wonderen dat ik niet meer om God heen kon. Hij riep mij. We hebben samen gebeden, Bijbel gelezen en veel video's gekeken. Ik ervaar dat God ons samen op dit pad heeft gebracht, net zoals HIJ met mijn lieve vrouw Donna heeft gedaan. Ik kwam tot het besef dat HIJ al die tijd met mij is geweest en kreeg een sterk verlangen om niet meer zonder HEM te willen leven.

Ik had Hem losgelaten, genoot van mijn vrijheid, het maken van mijn eigen keuzes en dacht dat ik het allemaal zelf wel kon. Dit heeft mij uiteindelijk nooit de liefde gebracht waar ik zo naar op zoek was

Ik had Hem losgelaten, genoot van mijn vrijheid, het maken van mijn eigen keuzes en dacht dat ik het allemaal zelf wel kon. Dit heeft mij uiteindelijk nooit de liefde gebracht waar ik zo naar op zoek was.

Nu pas besef ik, ondanks mijn afkeer, dat HIJ al die tijd in mijn leven is geweest. Hij heeft mij nooit los gelaten. Wat een onvoorwaardelijke liefde en wat een genade is dat. Ik wil nu mijn leven in zijn handen leggen, zonder HEM loopt mijn leven telkens naar een dood spoor. Nu ik samen met God wil wandelen voel ik mij gedragen in die wandel.

Ik mag nu beseffen dat Jezus ook voor mijn zonden aan het kruis is gestorven en ik vergeven ben voor mijn fouten en mijn tekortkomingen in het verleden. Door mijn geloof heeft angst, verdriet en gemis voor de dood plaats gemaakt voor een perspectief op eeuwig leven zonder pijn en verdriet. En nu ik weet dat ik hoog sensitief ben, mag ik vooral weten dat God mij uniek heeft geschapen en ik helemaal mijzelf mag zijn bij Hem.

Mijn verlangen is groot om een man te worden naar Gods hart. Ik wil zijn plan met mijn leven volgen.